ارزیابی تداخل اثر تزریق نالتروکسان در ناحیه خلفی هیپوکمپ بر اثرات کورتیکوسترون بر روند تثبیت و به خاطرآوری حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال در موش صحرایی

زمینه و هدف: مطالعات قبلی پیشنهاد نموده اند که کورتیکوسترون احتمالا نقش خود را بر حافظه از طریق اثر متقابل با گیرنده های اوپیوییدی ناحیه خلفی هیپوکمپ اعمال می کند. براین اساس، هدف این مطالعه تعیین اثر متقابل تزریق نالتروکسان در ناحیه خلفی هیپوکمپ بر اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطر آوری حافظه در مدل یادگیری احترازی غیرفعال در موش صحرایی بوده است.   مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 120 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم استفاده شد. ابتدا به صورت دوطرفه روی ناحیه خلفی هیپوکمپ کانول راهنما قرارداده شد. یک هفته بعد موش ها در مدل احترازی غیر فعال تحت آموزش قرار گرفتند و 48 ساعت بعد تست به خاطرآوری برای آن ها انجام شد. کورتیکوسترون 1 میلی گرم و یا حلال آن بلافاصله بعد از آموزش و یا 30 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری به طور داخل صفاقی و هم چنین بلافاصله بعد از آموزش و یا 60 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری نالتروکسان ( 10 و 20 میکروگرم در یک میکرولیتر به ازاء هر طرف ) یا سالین به داخل هیپوکمپ تزریق گردید.   یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق محیطی کورتیکوسترون موجب تقویت تثبیت و اختلال در به خاطرآوری حافظه می شود ( 01/0 p< ) و تزریق همزمان نالتروکسان در هر دو دوز به داخل هیپوکمپ موجب مهار اثرات کورتیکوسترون بر تثبیت و به خاطرآوری حافظه می شود ( 01/0 p< ).   نتیجه گیری : یافته های فوق نشان می دهد که گیرنده های اوپیوییدی ناحیه خلفی هیپوکمپ نقش مهمی در اثرات سیستمیک گلوکوکورتیکوییدها بر روند تثبیت و به خاطرآوری حافظه در مدل احترازی غیر فعال دارند.   واژه های کلیدی: هیپوکمپ، تثبیت و به خاطرآوری حافظه، نالتروکسان، کورتیکوسترون، موش صحرایی